imperatief

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  imperatief    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• im·pe·ra·tief

Woordherkomst en -opbouw

• Leenwoord uit het Latijn, in de betekenis van ‘gebiedende wijs’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1576

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	imperatief	imperatieven
verkleinwoord

Zelfstandig naamwoord

imperatief m

1. de vorm waarin een werkwoord gebruikt wordt als iets zeker gedaan moet worden

Synoniemen

• gebiedende wijs

Vertalingen

    1. de vorm waarin een werkwoord gebruikt wordt als iets zeker gedaan moet worden   

Engels: imperative (en)

Pools: tryb rozkazujący (pl) m Spaans: imperativo (es) m

	stellend	vergrotend	overtreffend
onverbogen	imperatief	imperatiever	imperatiefst
verbogen	imperatieve	imperatievere	imperatiefste
partitief	imperatiefs	imperatievers	-

Bijvoeglijk naamwoord

1. gebiedend

Gangbaarheid

• Het woord imperatief staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "imperatief" herkend door:

88 %	van de Nederlanders;
96 %	van de Vlamingen.

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.