plakken

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  plakken    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• plak·ken

Woordherkomst en -opbouw

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
plakken	plakte	geplakt
zwak -t	volledig

Werkwoord

plakken

1. overgankelijk lijmen , kleven

Verwante begrippen

• hechten

Hyponiemen

   

aaneenplakken aanplakken afplakken = beplakken dichtplakken inplakken = omplakken opplakken overplakken = samenplakken vastplakken verplakken wildplakken

Afgeleide begrippen

   

plakband plakboek plakbord plakbrief plakhaak plakhamer = plakijzer plakkaart plakkage plakker plakkerig plakkerij = plakletter plakmiddel plakmortel plaknagel plakpapier plakpil = plakplastic plakproef plakrand plaksel plaksneeuw plakspaan plaksteen = plakster plakstift plakstijfsel plaktafel plakwerk plakzegel plakzode

    lijmen , kleven   

Engels: stick (en), glue (en) Frans: coller (fr)

Papiaments: pega Waals: plaker (wa) Spaans: pegar (es)

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

Zelfstandig naamwoord

de plakken mv

1. meervoud van het zelfstandig naamwoord plak