ik

Nederlands

Naar frequentie	1

	enkelvoud		meervoud
	onderwerp	voorwerp	onderwerp	voorwerp
1e persoon	ik 'k	mij me	wij we	ons
2e persoon (informeel)	jij je	jou je	jullie	jullie
2e persoon (formeel)	u	u	u	u
2e persoon (regionaal)	gij ge	u	gij ge	u
3e persoon (mannelijk)	hij ie	hem 'm	zij ze	(dat.) hun (acc.) hen ze
3e persoon (vrouwelijk)	zij ze	haar 'r, d'r
3e persoon (onzijdig)	het 't	het 't
	Boven: benadrukte vorm. Onder: onbenadrukte vorm

Uitspraak

• Geluid:  ik    (hulp, bestand)
• IPA: /ɪk/
• SAMPA: /Ik/

Woordherkomst en -opbouw

afkomstig van: Middelnederlands: ic Oudnederlands: ik Germaans: *ek, *ik Indo-Europees: *éǵh₂- = Verwant in Germaans: West: Engels: I (Angelsaksisch: ih, ic, iċ), Duits: ich, (Oudhoogduits: ih), Fries: ik (Oudfries: ik) Noord: Zweeds: jag, Deens/Noors: jeg (Nynorsk: eg, Oudnoords: ek, jak), IJslands: eg, ég, Faeröers: eg, jeg Oost: Gotisch: ik

Persoonlijk voornaamwoord

ik eerste persoon enkelvoud

1. nominatief (onderwerp), verwijst naar de spreker of schrijver.

   • Ik zing dit lied voor jou. 

Citaten

Ik kwam, ik zag, ik overwon

Spreekwoorden

Ik kwam, ik zag, ik overwon

Vertalingen

    1. nominatief   

Afrikaans: ek (af) Albanees: unë (sq) Arabisch: أَنَا (ar) Baskisch: ni (eu) Bosnisch: ja (bs) Catalaans: jo (ca) Cherokee: ᎠᏯ (chr) (aya) Chinees: 我 (zh) Deens: jeg (da) Duits: ich (de) Egyptisch: ỉnk Engels: I (en) Esperanto: mi (eo) Filipijns: ako Fins: minä (fi) Frans: je (fr) Fries: ik (fy) Georgisch: მე (ka) Grieks: εγώ (el) (echó) Guarani: che (gn) Hebreeuws: אני (he) Hindi: मैं (hi) Hongaars: én (hu) Ido: me (io) Iers: mé (ga) IJslands: ég (is) Indonesisch: saya (id) (formal), aku (id), gua/gue (slang) Interlingua: io (ia) Italiaans: io (it) Japans: 私 (ja) (わたし; わたくし) (formeel), 僕 (ja) (ぼく) (dichtbij, meestal m), 俺 (ja) (おれ) (slang, m) Jiddisch: איך (yi) Kiribatisch: i Kituba: mono Koreaans: 나 (ko) Latijn: ego (la) Limburgs: ich (li)

Litouws: aš (lt) Lojban: pami (jbo) Mantsjoe: bi Mari: мый Nauruaans: à (na), aña (na) Noors: jeg (no) Nedersaksisch: ik (nds) Nynorsk: eg (nn) Oekraïens: я (uk) (ja) Oudgrieks: ἐγώ Perzisch: مَن (fa) Papiaments: mi Pools: ja (pl) Portugees: eu (pt) Reto-Romaans: jau (rm) Roemeens: eu (ro) Russisch: я (ru) (ja) Shuar: wi Slowaaks: ja (sk) Spaans: yo (es) Taroko: yako Thai: ผม (th) m (), ดิฉัน (th) v (), ฉัน (th) (informeel) Tok Pisin: mi (tpi) Tsjechisch: já (cs) Tupinambá: ixé, xe Turks: ben (tr) Tuvaluaans: au Vietnamees: mình (vi) /tớ (vi) (informeel/vertrouwelijk), tôi (vi) (beleefd/formeel), ta (vi) /tao (vi) (tegen ondergeschikte(n)), tegen familie (hangt af van de relatie tot de persoon tegen wie men spreekt): ông (vi) (als grootvader), bà (vi) (als grootmoeder), cha (vi) /bố (vi) (vader), mẹ (vi) (moeder), anh (vi) (oudere broer), chị (vi) (oudere zus), em (vi) (jongere broer/zus), bác (vi) (oom oudere broer van moeder of vader), chú (vi) (oom jongere broer van vader), cậu (vi) (oom broer van moeder), dượng (vi) (aangetrouwde oom), bác gái (vi) (tante oudere zus van moeder of vader), cô (vi) (tante jongere zus van vader), dì (vi) (tante jongere zus van moeder), thím (vi) (tante aangetrouwd aan jongere broer van vader), mợ (vi) (aangetrouwde tante langs moeders kant), cháu (vi) (neef/nicht tegen oom/tante) Volapük: ob (vo) Zweeds: jag (sv)

Gotisch

	enkelvoud	tweevoud	meervoud
nominatief	ik	wit	weis
accusatief	mik	ugkis	uns/unsis
genitief	meina	ugkis	unsara
datief	mis	*ugkara	uns/unsis

Persoonlijk voornaamwoord

ik

1. ik (nominatief van de eerste persoon enkelvoud)

Kaqchikel

Zelfstandig naamwoord

ik

1. zon

Nedersaksisch

Uitspraak

• IPA: /ik/

Voornaamwoord

ik

1. ik
2. eerste persoon enkelvoud, verwijst naar de spreker of schrijver.

Verwante begrippen

• mien (bezittelijk, my, mine); mi (meewerkend of lijdend voorwerp, me); wi (meervoud, we).

Citaten

Ik keem, ik keek, ik wun

Spreekwoorden

Ik keem, ik keek, ik wun

Tobiaans

Zelfstandig naamwoord

ik

1. vis