Junker
Uiterlijk
- Jun·ker
- Afkomstig van het Middelhoogduitse zelfstandige naamwoord juncherre (adellijke jongeman, schildknaap; letterlijk: jongeheer)
enkelvoud | meervoud | |
---|---|---|
nominatief | der Junker | die Junker |
genitief | des Junkers | der Junker |
datief | dem Junker | den Junkern |
accusatief | den Junker | die Junker |
Junker, m
- (adel), (geschiedenis) jonker (een adellijk predicaat)
- (geschiedenis) , (vaak: (pejoratief)) (in Oost-Elbië:) meestal adellijke grootgrondbezitter of bezitter van een landgoed
|
|
|