Imperativ
Naar navigatie springen
Naar zoeken springen
Duits
Uitspraak
- IPA: /'ɪmpeʀatiːf/
Woordafbreking
- Im·pe·ra·tiv
Zelfstandig naamwoord
Imperativ m
Verbuiging
| enkelvoud | meervoud | |
|---|---|---|
| nominatief | der Imperativ | die Imperative |
| genitief | des Imperativs | der Imperative |
| datief | dem Imperativ | den Imperativen |
| accusatief | den Imperativ | die Imperative |