wórtel
Limburgs
Uitspraak
- IPA: /wortɐɫ/ (Etsbergs)
Zelfstandig naamwoord
wórtel m
- wortel (van een plant)
Verbuiging
| enkelvoud | meervoud | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| geheel | gemuteerd | verkleind | gemuteerd verkleind | geheel | gemuteerd | verkleind | gemuteerd verkleind | |
| nominatief | wórtel | - | wörtelke | - | wörtel | - | wörtelkes | - |
| genitief | wórtels | - | wörtelkes | - | wörtel | - | wörtelkes | - |
| locatief | wórteles | - | wórteleske | - | wórtelese | - | wórteleskes | - |
| datief | wórtel(e) | - | wörtelke | - | wörtel | - | wörtelkes | - |
| accusatief | wórtel | - | wörtelke | - | wörtel | - | wörtelkes | - |