vernus

Latijn

Uitspraak

• IPA: /ˈwɛrnʊs/

Woordafbreking

• ver·nus

Woordherkomst en -opbouw

• Afgeleid van vēr (lente) met het achtervoegsel -nus.

Bijvoeglijk naamwoord

vĕrnus

1. tot de lente behorende, lente-

Verbuiging

	enkelvoud			meervoud
	mannelijk	vrouwelijk	onzijdig	mannelijk	vrouwelijk	onzijdig
nominatief	vĕrnus	vĕrna	vĕrnum	vĕrnī	vĕrnae	vĕrna
genitief	vĕrnī	vĕrnae	vĕrnī	vĕrnōrum	vĕrnārum	vĕrnōrum
datief	vĕrnō	vĕrnae	vĕrnō	vĕrnīs	vĕrnīs	vĕrnīs
accusatief	vĕrnum	vĕrnam	vĕrnum	vĕrnōs	vĕrnās	vĕrna
ablatief	vĕrnō	vĕrnā	vĕrnō	vĕrnīs	vĕrnīs	vĕrnīs
vocatief	vĕrne	vĕrna	vĕrnum	vĕrnī	vĕrnae	vĕrna
Vergrotende trap (comparatief) (nom. m. enk.): vĕrnior
Overtreffende trap (superlatief) (nom. m. enk.): vĕrnissimus

Afgeleide begrippen

• (zelfstandig gebruikt) vernum