suppletie

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  suppletie    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• sup·ple·tie

Woordherkomst en -opbouw

• Leenwoord uit het middeleeuws Latijn, in de betekenis van ‘aanvulling’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1658

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	suppletie	suppleties
verkleinwoord

Zelfstandig naamwoord

de suppletie v

1. aanvulling, toevoeging

   • Suppletie van voeding met vitamine D. 

2. (taalkunde) het verschijnsel dat er binnen hetzelfde vervoegings- of verbuigingsparadigma verschillende niet-verwante vormen voorkomen

   • Dit niveau van abstractheid maakt het tamelijk eenvoudig om met morfologisch ingewikkelde gevallen als suppletie om te gaan. 

Gangbaarheid

• Het woord suppletie staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "suppletie" herkend door:

72 %	van de Nederlanders;
34 %	van de Vlamingen.

Meer informatie

• Zie de doorverwijspagina op Wikipedia voor meer informatie.