strijde
Nederlands
Uitspraak
Woordafbreking
- strij·de
Zelfstandig naamwoord
strijde
- datief mannelijk van strijd, archaïsche vorm die in enkele staande uitdrukkingen voorkomt
Uitdrukkingen en gezegden
- ten strijde (trekken)
Werkwoord
| vervoeging van |
|---|
| strijden |
strijde
- aanvoegende wijs van strijden