piepel

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  piepel    (hulp, bestand)
• IPA: / ˈpipəl / (2 lettergrepen)

Woordafbreking

• pie·pel

Woordherkomst en -opbouw

• afgeleid van piep, piepjong met het achtervoegsel -el
• [1] In de moderne betekenis van “hinderlijke, minderwaardige vent” of “kleine dikdoener” ten onrechte opgevat als een verbastering van Engels people.

Zelfstandig naamwoord

1. vervelende vent, dikdoener
2. (dierkunde) (verouderd) jonge eend

   ▸ Een Eend, die op 'et water lach, En soo vast heen en weder swom, En had veel Piepels om en om, Doch waren alle niet by hem. Mits quaekten hy met luyder stem,

3. (landbouw) (verouderd) aardappel, pieper

Werkwoord

vervoeging van
piepelen

piepel

1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van piepelen
   

   • Ik piepel. 

2. gebiedende wijs van piepelen
   

   • Piepel! 

3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van piepelen
   

   • Piepel je? 

Gangbaarheid

• Het woord piepel staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "piepel" herkend door:

53 %	van de Nederlanders;
21 %	van de Vlamingen.