interpelleren

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  interpelleren    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• in·ter·pel·le·ren

Woordherkomst en -opbouw

• Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘om inlichting vragen’ voor het eerst aangetroffen in 1592
• afgeleid van het Franse interpeller (met het voorvoegsel inter- en met het achtervoegsel -eren)

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
interpelleren	interpelleerde	geïnterpelleerd
zwak -d	volledig

Werkwoord

interpelleren

1. overgankelijk om opheldering of inlichtingen vragen

Afgeleide begrippen

• interpellant, interpellatie

Vertalingen

    1.   

Frans: interpeller (fr)

Spaans: interpelar (es)

Gangbaarheid

• Het woord interpelleren staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "interpelleren" herkend door:

73 %	van de Nederlanders;
88 %	van de Vlamingen.