hinken

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  hinken    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• hin·ken

Woordherkomst en -opbouw

• In de betekenis van ‘mank gaan’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1301

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
hinken	hinkte	gehinkt
zwak -t	volledig

Werkwoord

hinken

1. inergatief ongelijk lopen omdat men slechts op één been steunen kan

   • Hij verzwikte zijn voet en heeft daarna een beetje gehinkt, maar het bleek niet ernstig. 

2. ergatief ergens slechts op één been heen gaan

   • De kinderen zijn van de ene kant van het pad naar het andere gehinkt. 

Afgeleide begrippen

• hinkebenen, hinkelen, hinkepinken

Vertalingen

    1.   

Engels: limp (en)

Pools: utykać (pl)

Gangbaarheid

• Het woord hinken staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "hinken" herkend door:

98 %	van de Nederlanders;
98 %	van de Vlamingen.