harer

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  harer    (hulp, bestand)
• IPA: /ˈharər/

Woordafbreking

• ha·rer

Woordherkomst en -opbouw

• afgeleid van haar met het achtervoegsel -er

Persoonlijk voornaamwoord

harer

1. (verouderd) genitief van zij en ze als vrouwelijk enkelvoud

   • God, God! ontferm u harer, keer het kwaad van haar af indien zij te zwak is er weerstand aan te bieden. 

2. (verouderd) genitief van zij en ze als meervoud

   • Nu toch rangschikken velen de huisvrouw onder de beroepsloozen, dat wil zeggen de onderhoudenen, en dit terwijl het meerendeel harer een lange dagtaak en de gehele persoonlijkheid eischende plichten heeft. 

Bezittelijk voornaamwoord

harer

1. (verouderd) genitief v (van) haar

   • „De captain van onze mooie provincie", aldus verwelkomde ceremoniemeester Arie Kranendonk harer majesteits hoogste vertegenwoordiger in de provincie. 

2. (verouderd) genitief mv (van) haar

   • Wie bij Jacob het werk harer of zijner handen ziet, zal dat waarschijnlijk blijven koesteren. 

3. (verouderd) genitief v (van hun, (van) haar (meervoud)

   • (…) dat hij ongherust is in velen die hij daertoe siet gaen vanweghen harer dissolutie in de cleedinghen ende andere dierghelijcke onstichticheijt. 

4. (verouderd) genitief mv (van hun, (van) haar (meervoud)

   • Het is zeker waar dat het in het traditionele China gebruikelijk was hele families te straffen zoniet uit te roeien voor werkelijke of vermeende misdaden van een harer leden; 

Opmerkingen

• Het persoonlijk voornaamwoord is sterker verouderd dan het bezittelijk voornaamwoord. Het gebruik van haar en harer voor de derde persoon meervoud is zeer sterk verouderd Nederlands; gebruik van hun en hunner is in die gevallen minder sterk verouderd.

Afgeleide begrippen

• [2] harerzijds

Gangbaarheid

• Het woord 'harer' staat niet in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Taalunie.

Deens

Woordafbreking

• ha·rer

Zelfstandig naamwoord

harer, mv

1. onbepaalde vorm nominatief meervoud van hare