dobbelen

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  dobbelen    (hulp, bestand)
• IPA: / ˈdɔbələ(n) / (3 lettergrepen)

Woordafbreking

• dob·be·len

Woordherkomst en -opbouw

• [1] van Middelnederlands dobbelen dat teruggaat op Oudfrans doble "dubbel" of dobler "verdubbelen", wat kan slaan op het spelen met twee dobbelsteen, met beide stenen hetzelfde aantal ogen werpen of het tweemaal zo groot maken van de inzet, in de betekenis van ‘met dobbelstenen werpen’ voor het eerst aangetroffen in 1324; op te vatten als afgeleid van  dobbel zn  met het achtervoegsel -en
• [2] afgeleid van  dubbel bn  met het achtervoegsel -en

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
dobbelen	dobbelde	gedobbeld
zwak -d	volledig

Werkwoord

dobbelen

1. inergatief (spel) het spelen van een kansspel door het werpen van dobbelstenen, vaak om geld

   • Er werd grof gedobbeld door de dronken mannen. 

2. inergatief (verouderd) gepaard zijn, een paar vormen

   ▸ Kiest er mij daar een meisken. Twijn, twijn, dobbelen twijn. De meiskens moeten gedobbeld zijn.

Synoniemen

• dubbelen

Gangbaarheid

• Het woord dobbelen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "dobbelen" herkend door:

99 %	van de Nederlanders;
97 %	van de Vlamingen.

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.