dissociatief
Nederlands
Uitspraak
Woordafbreking
- dis·so·ci·a·tief
Woordherkomst en -opbouw
- afgeleid van dissociatie met het achtervoegsel -ief
| stellend | vergrotend | overtreffend | |
|---|---|---|---|
| onverbogen | dissociatief | dissociatiever | dissociatiefst |
| verbogen | dissociatieve | dissociatievere | dissociatiefste |
| partitief | dissociatiefs | dissociatievers | - |
Bijvoeglijk naamwoord
dissociatief
- verband houdend met of betrekking hebbend op dissociatie
Gangbaarheid
- Het woord 'dissociatief' staat niet in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Taalunie.