dig

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  dig    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• dig

Werkwoord

vervoeging van
diggen

dig

1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van diggen
   

   • Ik dig. 

2. gebiedende wijs van diggen
   

   • Dig! 

3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van diggen
   

   • Dig je? 

Gangbaarheid

• Het woord dig staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

Afrikaans

stellend	attributief	vergrotend	overtreffend
dig	digte	digter	digste

Bijvoeglijk naamwoord

dig

1. dicht

Engels

Uitspraak

• Geluid:  dig (VS)    (hulp, bestand)

vervoeging
onbepaalde wijs	to  dig
he/she/it	digs
verleden tijd	dug
voltooid deelwoord	dug
onvoltooid deelwoord	digging
gebiedende wijs	dig

Werkwoord

dig

1. graven
2. ~ into: nauwkeurig onderzoeken
3. (informeel) aardig vinden, vallen op

   «He digs you!»

   Hij valt op je!

4. (jongerentaal) verstaan, begrijpen

   «Do you dig, man?»

   Begrijp je me, man?

Zweeds

Naar frequentie	21

Persoonlijk voornaamwoord

dig

1. jou