denominatief

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  denominatief    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• de·no·mi·na·tief

Woordherkomst en -opbouw

• Leenwoord uit het Latijn, in de betekenis van ‘van een naamwoord afgeleid’ voor het eerst aangetroffen in 1625
• afgeleid van nominatie met het voorvoegsel de- en met het achtervoegsel -ief
• afgeleid van het Latijnse 'denominativus'

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	denominatief	denominatieven
verkleinwoord	-	-

Zelfstandig naamwoord

het denominatief o

1. (taalkunde) werkwoord dat van een naamwoord is afgeleid

	stellend	vergrotend	overtreffend
onverbogen	denominatief	denominatiever	denominatiefst
verbogen	denominatieve	denominatievere	denominatiefste
partitief	denominatiefs	denominatievers	-

Bijvoeglijk naamwoord

denominatief

1. (taalkunde) van een naamwoord afgeleid

Antoniemen

• deverbatief

Gangbaarheid

• Het woord denominatief staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.