communicant

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  communicant    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• com·mu·ni·cant

Woordherkomst en -opbouw

• Leenwoord uit het Latijn, in de betekenis van ‘die ter communie gaat’ voor het eerst aangetroffen in 1494
• afgeleid van het Latijnse commūnicans (deelnemer) (met het voorvoegsel com-)
• Naamwoord van handeling van communiceren met het achtervoegsel -ant

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	communicant	communicanten
verkleinwoord	communicantje	communicantjes

Zelfstandig naamwoord

de communicant m

1. (religie) iemand die zijn eerste of plechtige communie doet
2. iemand die ter communie gaat
3. lid van de kerk

Vertalingen

    1.   

Duits: Kommunikant (de) m Engels: communicant (en)

Frans: communiant (fr) m Spaans: comulgante (es) m/v

Gangbaarheid

• Het woord communicant staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "communicant" herkend door:

81 %	van de Nederlanders;
98 %	van de Vlamingen.