coïncideren

Uit WikiWoordenboek

Nederlands

Uitspraak
Woordafbreking
  • co·in·ci·de·ren
Woordherkomst en -opbouw
stamtijd
onbepaalde
wijs
verleden
tijd
voltooid
deelwoord
coïncideren
coïncideerde
gecoïncideerd
zwak -d volledig

Werkwoord

coïncideren

  1. absoluut samenvallen in ruimte of tijd
    • Zijn aftreden coïncideerde met het optreden van een zware aardbeving. 
  2. overgankelijk het samenvallen in ruimte of tijd vaststellen
    • Samen vormen deze oscilloscopen - ongeacht hun plaats op de aarde - één grote detector doordat de signalen gecoïncideerd kunnen worden. 
Vertalingen


Gangbaarheid

Verwijzingen