De titel van de 2Doc-documentaire A Syrian Love Story (BBC/EO) klonk vrolijk, maar bleek diep ironisch, het verhaal diep tragisch. Onafhankelijk filmer Sean McAllister was in 2011 in Syrië, het was een andere tijd. De Brit was door het regime uitgenodigd om te komen kijken naar toeristische trekpleisters. Hij wist, hij voelde dat er nog iets anders aan de hand was: er waren politieke gevangenen, dáár moest zijn film over gaan. Op een nacht in een bar ontmoette hij Amer, beschonken. McAllister filmde hem met zijn simpele camcorder, in Damascus op de kop getikt. Amer vertelde over zijn „sterke vrouw” die in een Syrische gevangenis zat omdat ze de revolutionairen steunde, hijzelf was een „zwakke man”. McAllister had zijn verhaal.[3]
Snowboarden, basejumpen, paragliden, parachutespringen of kittens redden uit een brandend huis. Wie zichzelf graag al doende filmt, klikt een GoPro-camera aan board, helm of arm vast en klaar. Spectaculaire beelden gegarandeerd, met een flinke kans om viral te gaan op internet. Vandaag komt het Amerikaanse GoPro, waarvan de naam min of meer synoniem is geworden voor de persoonlijke digitale camcorder die tegen een stootje kan, met kwartaalcijfers. Die zijn naar verwachting erg goed. En toch zou het bedrijf het wel eens flink lastig kunnen gaan krijgen.[4]
Door archive.org gearchiveerde versie van 21 oktober 2019 “Word Prevalence Values” op ugent.be
