amictus
Latijn
Woordherkomst en -opbouw
- van amicire (omhullen)
Zelfstandig naamwoord
amictus v
Verbuiging
| enkelvoud | meervoud | |
|---|---|---|
| nominatief | amictus | amictūs |
| genitief | amictūs | amictuum |
| datief | amictuī (amictū) | amictibus |
| accusatief | amictum | amictūs |
| vocatief | amictus | amictūs |
| ablatief | amictū | amictibus |